Gizem Pınar Karaboğa

Öykü, Gizem Pınar Karaboğa’da bir ‘rüzgar biçimi’ olarak dolanıp duruyor. Her öyküsünü bir rüzgar olarak adlandırsa, yazdıklarının esintisi daha çok duyulacak olanlardan kuşkusuz. Rüzgara bağlı ve rüzgarla bağlı olduğu için, maviye alıştırıyor şimdi bizi. Sonrası başka bir rüzgar, yeni bir biçim, yolcu mavisi.

Haydar Ergülen

Hasarlı bir dünyanın yara almış öyküleri bunlar. Hep bir derdi varmış gibi yazıyor ama edebiyat dilini gözeterek. Yani, enfes bir dil tadı yaşatıyor öykülerinde. Mecaz ve imge sanatını öyle yerinde kullanıyor ki işte sırf bu yüzden bile, capcanlı öykülerin içine siz de giriyor ve adeta o atmosferi yaşıyorsunuz. Okurun kalbine sokulan, okuyanın duygularına göz kırpan, sahiciliği müthiş öyküler yazıyor. Bastırılmış değil; tam tersine özgür bir çığlık sesi geziniyor. Okurun zihnini harekete geçiren öykülerini dantel işler gibi örmüş. Şiir diline bitişik öyküler bunlar ve müziğin sesini cümlelerinde rastlamak şaşırtmasın sizi, çünkü şiir de yazıyor. Kırılgan karakterlerin derin hüznü okurun kalbini kuşatıyor. Anlar ve anıların nahif ve cesur anlatıcısı. Anlattığı konuların ilginçliğinden ziyade Türkçeye de aşık bir öykücü olmalı diye düşünüyorsunuz. Zira öykülerini okurken dil sevincini, dil lezzetini, edebiyat hazzını doya doya duyumsuyorsunuz. Bundan daha keyifli ne olabilir ki zaten? Öykü tarihinde geleceğe taşınan, ismini sık sık duyacağımız kalıcı bir imzadır Gizem Pınar Karaboğa!

Engin Turgut